Rotmot

Tijdens mijn wandelingen zag ik hem altijd bezig in zijn tuin. Zijn grootste passie lag in de verzorging van zijn buxusplanten. Bedreven als een gerenommeerd beeldhouwer, knipte hij zijn buxusboompjes in allerlei kunstige vormen: teddybeertjes, galopperende paarden, tollende dolfijnen en andere groene varianten op het dierenrijk.
Toen ik een poosje geleden langs zijn tuin passeerde zag ik hem met zijn handen in zijn zakken aan de brievenbus staan. “Vandecruys, nu of nooit” dacht ik en stapte resoluut zijn oprit op. Mijnheer, ik heb thuis een paar buxusbollen in de tuin.
Ze zijn spijtig genoeg allemaal afgevreten door de rupsen van buxusmotten.
Uw buxusplanten zien er gezond uit. Welk product gebruikt u? Feromooncapsules, Pyrethrinen, spiritus met groene zeep, azijn?”
Urenlang had ik het internet afgeschuimd op zoek naar een milieuvriendelijke methode tegen de oprukkende buxusmot. Deze tuinder zou mij vast de gouden tip bezorgen. De man bekeek me zwijgend, alsof ik hem gevraagd had de Dorusklassieker: ‘Er zitten twee motten, in mijn oude jas’ te zingen. Maar dan besliste hij om zijn grote geheim met mij te delen:
“Roepie en Snoepie” zei hij kordaat.
Ik was even de kluts kwijt. “Roepie en Snoepie…” herhaalde ik peinzend. “Koop je dat in een webshop of hier ergens in Looi?” Aan zijn grijnslachje wist ik meteen dat ik een kemel geschoten had. “Niejet!” zei hij. “Roepie en Snoepie zijn Oost-Indische loopeenden.
Die beestjes zijn verzot op rupsen. Ze halen ze één voor één uit de buxusplant. Wil je ze zien?” Hij wachtte mijn antwoord niet af en deed teken hem te volgen. Ze scharrelden vanachter in zijn tuin en kwamen enthousiast aangewaggeld toen zij hun baasje zagen.
“Ze vliegen dus niet weg?” vroeg ik. Hij rolde met zijn ogen. “Nee, ze vliegen niet, daarom zijn het ook loopeenden.” Hij boog zich liefdevol over Roepie en Snoepie en aaide hen onder de snavel.
Het vertederende gebaar was in schril contrast met zijn plotse kritiek op de mensheid:
“Iets volstrekt natuurlijk, dat niet past in de kraam van de mens, moet meteen vernietigd worden! Vergif, vallen, klemmen, sproeistoffen, kapot moet het! Nu, meteen, direct!
Nadenken over een milieuvriendelijk alternatief? Nee meneer! Daar hebben ze de tijd niet voor. En klagen dat ze geen pesticiden met glyfosaat meer mogen kopen. Dat je daar kanker van krijgt nemen ze er graag bij.” Hij schudde zijn hoofd. “dierenrijk, mensdom” filosofeerde hij nog.
Op mijn terugtocht overwoog ik de aanschaf van een nestje loopeenden.
Ik zag mij al door Schoot wandelen met 12 kwakende loopeenden achter mij aan. Nee bedankt. Hoe graag ik mijn buxusbollen gezien en verzorgd heb, ze gaan eruit met wortel en al, maar mèt de glimlach!